"Park Południowy, założony w latach 1892 - 1897 według projektu architekta krajobrazu Hugo Richtera jest przykładem XIX-wiecznej sztuki ogrodowej. Zaprojektowany został w stylu krajobrazowym jako element planowego, przestrzennego rozwoju miasta. Powierzchnia parku wynosi 22,5 ha. W roku 1995 park wpisano do rejestru zabytków pod nr 549/Wm. W imieniu Gminy Wrocław park utrzymuje Zarząd Zieleni Miejskiej."

	staw na tle drzew    [w galerii]

Tymi słowami wita nas obszar położony, jak sama nazwa wskazuje, w południowej części miasta, pomiędzy ulicą Powstańców Śląskich, Sudecką a torami kolejowymi. Poza tym, że posiada on niewątpliwie ogromne walory kompozycyjne i dendrologiczne (Taxodium distichum, Liriodendron tulipifera, Carya ovata, Aesculus hippocastanum Digitata), jest przede wszystkim miejscem spacerów licznych rzeszy wrocławian.

Wśród rzeczy wartych uwagi są min: taras widokowy na stawie, dawniej zwany tarasem Landsberga, ogród bylinowy od strony ul. Powstańców Śląskich i Waligórskiego z zabytkowym pawilonem widokowym "Grzybek" tuż przy nasypie kolejowym, a także, jeden z pierwszych we Wrocławiu, drewniany plac zabaw dla dzieci.

W parku Południowym na rozległych polanach można spotkać grających w piłkę, badmintona, czy frisby, oraz właścicieli psów dumnie spacerujących ze swoimi pupilami.

	drzewa    [w galerii]

Park przyciąga nie tylko wielkością obszaru, mnogością alejek i urokliwych zakątków, ale także wieloma atrakcjami, które tam mają miejsce. Przed wyburzeniem muszli koncertowej, położonej niegdyś nieopodal stawu, coniedzielne występy zespołów muzycznych, teatralnych i kabaretowych, na które przybywały całe rodziny, były nieomal tradycją. Wrocławianie raczyli się przy tym watą cukrową, popcornem i kupowali dzieciom kolorowe baloniki, co było jakże sympatycznym akcentem po pracowitym tygodniu. Choć dziś dawne imprezy i dźwięcząca muzyka pozostały nam tylko we wspomnieniach, o każdej porze można tam spotkać "pana z watą cukrową i popcornem", popatrzeć na fontanny zdobiące staw oraz odwiedzić tamtejszą kawiarnię "Agawa", spadkobierczynię dawnej restauracji Haasego.

pomnik Fryderyka Chopina

	pomnik Chopina    [w galerii]

W listopadzie 1830 r. Fryderyk Chopin przejeżdżał przez Wrocław, zatrzymując się w zajeździe Dom Polski. Wieczorem zagrał tam wariacje na tematy podawane z sali i fragmenty z opery "La muette de Portici" Daniela Aubera - to zdarzenie z życia artysty w XXI wieku zostało upamiętnione.

Pomysłodawcą postawienia kompozytorowi pomnika we Wrocławiu była prof. Maria Zduniak z Wrocławskiej Akademii Muzycznej. Idea narodziła się szesnaście lat temu, w jej zrealizowaniu przeszkodził brak pieniędzy. - Są miasta przez które Chopin tylko przejeżdżał, a i tak stawiają mu monumenty - mówiła prof. Zduniak. - A we Wrocławiu? Jest tyle pomników nie związanych z miastem, a Chopina ciągle nie ma.

- Park Południowy to dobre miejsce do organizowania koncertów plenerowych - mówi Wojciech Dzieduszycki, prezes wrocławskiego Towarzystwa im. Chopina - Myśleliśmy co prawda o Placu Solnym, ale prezydent Zdrojewski doradził nam właśnie Park Południowy. Można tam wybudować amfiteatr, przygotować miejsce do letniego wypoczynku wrocławian.

Tak więc "rozsiadł się Chopin na wysokim krześle i wypatruje na stawie kaczek robiących slalom między fontannami", w miejscu dawnej muszli koncertowej i niespodziewanie, spodobał się krytycznym oczom stałych bywalców tego, drugiego co do wielkości, parku Wrocławia.

z kart historii

	ze strony http://dolny-slask.org.pl

Park miejski został założony w 1877 roku na gruncie podarowanym przez Juliusa Schottländera, żydowskiego kupca i filantropa. W 1891 roku miasto przeprowadziło międzynarodowy konkurs na jego zagospodarowanie, ale nie wyłoniono zwycięzcy. Ostatecznie zrealizowana została koncepcja Hugona Richtera, dyrektora ogrodnictwa miejskiego. Wzorowała się ona na typowym dziewiętnastowiecznym parku mieszczańskim Folksgardem w Kolonii. Miał być miejscem rekreacji mieszkańców kamienic czynszowych Przedmieścia Świdnickiego i osiedla Borek.

Na 25 ha pomiędzy alejkami okalającymi staw zasadzono lipy, dęby, graby, kasztanowce, buki, tuje i cisy. Obecnie rośnie tu również tulipanowiec. Doborem roślinności zajął się wówczas prawdopodobnie prof. Ferdynand Cohn, którego pomnik stanął w parku w 1912 roku. Wtedy też Karl Klimm i Fritz Behrendt - wybitni architekci, uzupełnili zieleń obiektami archeologicznymi - fundowanymi przez majętnych wrocławian.

	ze strony http://dolny-slask.org.pl

Mieścił się tu jeden z największych wrocławskich lokali gastronomicznych - słynna restauracja Haasego, właściciela browaru przy ul. Karkonoskiej. Uchodziła ona za ozdobę parku miejskiego. W początkach XX wieku powstały także: Taras Landsberga, Pawilon Schottländera i dom ogrodnika. Pojawiły się malownicze mostki i altanka. Większość z nich zlikwidowano po 1945 roku oraz wyłączono z parku jego część sportową.

park kiedyś i dziś

	klomby (1910 - 1915) ze strony http://dolny-slask.org.pl

	Mostek (1905r.) - w tle pawilon Schottländera ze strony http://dolny-slask.org.pl

	Taras Landsberga ze strony http://dolny-slask.org.pl